Tijn Gerards

Ik word voortdurend geconfronteerd met uitkomsten die lijken te ondermijnen. Door middel van een proces waarin het onbewuste bewust wordt gemaakt speel ik met deze ondermijning. Dit, zo heb ik geleerd, is mijn natuurlijke toon. Respectvol, soms iconoclastisch. Zowel de beeldtaal van de conceptuele kunst als alledaagse banale bouw- en/of constructiematerialen maken deel uit van mijn visuele vocabulaire. Ik zet de deur echter wel open voor het associatieve en menselijke. Door in te gaan op de dynamiek van wat we als statisch waarnemen, benadruk ik een wordingsproces - inherent aan onszelf en de materialen waarmee we worden omringd - een eindeloos spel tussen representatie en bemiddeling. Ik ben de regisseur, de kijker maakt het beeld. Micro-agressies, machtsspelletjes, fragmentatie, controle versus chaos en de spanning tussen wat zichtbaar en verborgen is gebruik ik om een continue feedbackloop te activeren met mijn materialen . Hierdoor belichamen de werken de bewegingen waarmee een compositie in staat is los te breken uit het schema van de eigen constructie. De resultaten kunnen druk, ingewikkeld of precies het tegenovergestelde zijn, maar zijn kritisch, bewust van hun eigen invloed en de manipulatieve kracht van de respectievelijke mediums.