Ariane Toussaint

Ariane Toussaint creëert site-specific textielinstallaties die verschuivingen in licht en kleur verkennen, waarbij ze patchworktechnieken gebruikt als metafoor voor herstellen en het opbouwen van verhalen. Geïnspireerd door de textiele tradities van de contexten waarin ze werkt, bevatten haar projecten vaak schrijven, ambachtelijk leren en interactieve elementen. Ze behaalde haar diploma in BA Fotografie aan de Koninklijke Academie van Beeldende Kunsten Den Haag (KABK) in 2020, en studeerde Textiel Ontwerp aan Central Saint Martins in Londen. Haar werk is tentoongesteld in verschillende ruimtes in Nederland en daarbuiten, zoals Centre National Edition Art Image in Parijs, Art Au Centre in Luik en U10 in Belgrade. Ze ontving steun van het Mondriaan Fonds en nam deel aan Bucharest AiR. Ze is ook mede-initiatiefnemer van het jaarlijkse open ateliers programma Bermuda Open in Den Haag en assistent curator bij het kunstenaarsinitiatief The Balcony. “Ik vertel graag verhalen en maak installaties rond onderwerpen die ik relevant vind, zoals huishoudelijke arbeid en de behoefte aan intimiteit en tactiliteit. Ik beschrijf mijn proces als het geven van betekenis aan fragmenten en het zichtbaar maken van wat onzichtbaar is gemaakt: individuele herinneringen, persoonlijke verhalen en verborgen verhalen. Dit proces vertaalt zich in mijn benadering van textiel - in de manier waarop ik verzamelingen en patchwork creëer, en tekst - in de manier waarop ik onderzoek samenstel en schrijf. Terwijl ik me in mijn proces richt op het verzamelen en verdergaan met de techniek van assemblage, zoek ik in mijn presentatie naar het versterken van de tactiliteit en emotionele kracht van materialen. Mijn praktijk is een constant heen en weer gaan tussen het schrijven van teksten en visuele verhalen, het verzamelen van oude boeken, materialen en stoffen die een verhaal met zich meedragen en het maken van objecten die bedoeld zijn om aangeraakt en gemanipuleerd te worden. Ik speel met het formaat van het boek en draai de noties van textiel en publicatie door boeken te maken van bedrukt textiel. De huiselijke dimensie van textielambachten, en mijn werk als opvoeder van jonge kinderen hebben me ertoe aangezet om vraagtekens te zetten bij de onzichtbaarheid van 'zorg'-praktijken, die grotendeels door vrouwen worden uitgevoerd. Werken aan de schuld van kunst in relatie tot huishoudelijke en vrouwenkunsten, aan verhalen die onzichtbaar zijn gemaakt, zijn mijn belangrijkste doelen."