Annemarie Terlage

We zijn de wereld steeds meer gaan zien als een mechanisme: een onpersoonlijk, kil geheel van natuurwetten dat werkt zonder bedoelingen, maar er gewoon is. Elke keer als iets wetenschappelijk verklaard kan worden verliest de wereld aan magie. Als de mens net als de wereld om ons heen te verklaren is, dan wordt de mens iets dat er toevallig is. De zon komt op en gaat weer onder, de wind blaast uit het noorden en dan weer uit het zuiden. Je wordt geboren en gaat dood. Nooit is er iets nieuws. Door zoveel mogelijk afleiding te zoeken wordt voorkomen dat gedachten over het leven opkomen. Stilstaan is iets waar je lef voor nodig hebt. Misschien moeten we het begrip ‘zinvol’ niet beschouwen als ‘ergens toe leidend, een doel hebbend’. Misschien is iets pas zinvol als het de mens verheft, als het uitstijgt boven de dagelijkse routine.