Hein Eberson

Met een achtergrond in editorial design doorzoekt Hein Eberson kranten en tijdschriften om van dagelijks nieuws, wekelijkse opinies en maandelijkse stijlberichten tijdloze beelden te maken; met foto’s van mensen, plaatsen en gebeurtenissen die onze beleving en begrip van de grote, ongrijpbare wereld bepalen. In de werken vormen de lagen van foto’s het beeld van de dag, waarbij de voetbalspeler gekozen wordt om het felle groen van de grasmat en de aardbeving om de textuur en de kleur van de modder. De keuzes in de totstandkoming van beelden berusten op kleur, stramien, vorm, de aansluiting van lijnen op elkaar. Als de werken al een nieuwe betekenis aannemen is dat mooi meegenomen; noodzaak is het niet. Samenvattingen van een moment in de wereld, van plaatsen en gebeurtenissen en de mensen die daar een rol in speelden. Memento Mori ook. Er zijn flarden van nieuwsfeiten en wereldbeelden. Of zelfs dat niet. Die flarden laten ons ervaren hoe ons brein omgaat met herinneringen. Waarom blijven bepaalde gebeurtenissen ons bij, herinneren we ons een specifieke naam of beeld wel en zoveel andere niet? Samen vormen de beelden een oneindig verhaal, zoals Eberson eerder werkte aan oneindige verhalen. De dagelijkse gang naar de brievenbus, het scheuren of snijden van het papier, het zoeken naar mogelijke beeldcombinaties in de stapel pagina’s; die handelingen zijn begrensd. Hoewel het werk als betekenisloos ruw materiaal gezien kan worden, de totstandkoming van het werk is dat niet. Concentratie. Trouw. Verveling en dolen. Geluk en ongeluk. Tot de dood? Hein Eberson (1962) is herintredend kunstenaar. Hij liet eerder samen met zijn redactie TrademarkTM door opdrachtgevers een kunstwerk beschrijven met het kunstbestelformulier Art on Request. Met U-frame kon het publiek een kunstwerk samenstellen met een database van collage-onderdelen. Samen met Remko Scha werkte hij aan Artificial, een computerprogramma dat een oneindige hoeveelheid random beelden genereerde. Voor elk wat wils; een conceptuele aanpak, die de totstandkoming van kunstwerken centraal stelt in plaats van een presentabel en verhandelbaar object.